♦♦---------------♦♦

نمی دانم، روزگار با ما نمی سازد یا ما با روزگار؟
نمی دانم، ساز روزگار کوک نیست یا ما بلد نیستیم با سازش برقصیم؟
نمی دانم، ما خودمان را گم کردیم یا روزگار مارا؟
نمی دانم
نمی دانم

..*~~~~~~~*..

سلام
گاهی اتفاق هایی می افتد که شبیه معجزه هست و یا خود معجزه.
کتابی که می خوام معرفی کنم کتابی از زندگی پیر مرد بی سوادی هست که در روستایی زندگی می کند
کتاب مش کاظم و امام زمان از واقعیت های زندگی این پیر مرد هست

چکیده ای از کتاب: امروز هم مثل همیشه برای هیزم اوردن دل به جنگل زده بودم و خسته و کوفته خودم را به مسجد روستا که ما بین روستا و جنگل بود رساندم تکه های درخت را روی زمین گوشه ای از حیاط نهادم. چون تشنه بودم ابی خوردم و از حوض وسط حیاط وضو گرفتم تا بعد نماز به خانه بروم در همین حین مردی با هیبت و جذبه ای خاص وارد حیاط مسجد شد جوانی رعنا بود تا حالا ندیده بودم، امد نزدیک تر و با خوش رویی سلامی داد حواب سلامش را دادم سر صحبت با من را باز کرد و من از درد و دلم با او گفتم اینکه سوادی ندارم و هیچ چیزی از دینم چز همین نماز را یاد نگرفتم.به من گفت می خواهی یاد بگیری گفتم اری دستش را در سینه ام قرار داد و چند جمله ی عربی گفت و خواست منم تکرار کنم نمی دانم چه شد که همان جا از هوش رفتم. روستاییان مرا به خانه ام برده بودند و وقتی چشم باز کردم دیدم کم کم جمله های عربی بر لبم می اید که کم کم متوجه شدم

این کتاب از ارتباط امام زمان با مردم سخن می گوید و از محبت وی به ما بنده ها بر رخ خواننده می کشد
یا علی

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
خوبی؟ از آن سوال های مبهم است
یعنی از آن سوال هایی که خیلی مهم است چه کسی آن را بپرسد
مثلا زیور خانوم، زنِ حسن آقای بقال، وقتی از آدم می پرسد خوبی؟ برایش مهم نیست تو خوبی یا نه
فقط می خواهد چند لحظه تو را معطل کند که حسابی و راندازت کند تا فردا شب که با صغری خانوم مشغول چانه زنی ست

حرفی داشته باشد برای گفتن که
دختر فلانی را دیدم امروز. ماشالله چه بزرگ شده، شوهر نکرده؟

یامثلا همکلاسیت وقتی می گوید خوبی؟کاری به خوب بودن یا نبودنت ندارد
فقط می خواهد قبل از اینکه توی رویت دربیاید که فلان جزوه را بده،حرفی زده باشد

آدم‌هایی هم هستن که سال به دوازده ماه،خبری ازشان نمی شود
اما یک شب بی هوا می بینی پیام دادند:سلام، خوبی؟
اینجور وقت ها بهتر است فقط بگویید ممنون
چون این ها هم، اصل حالتان برایشان مهم نیست


پیام بعدی شان حاکی از " یه زحمتی برات داشتم " است را که ببینید، منظورم را متوجه می شوید

میان این همه " خوبی؟ " که هرروز از کلی آدم می شنوید اما، بعضی‌هایشان رنگ دیگری دارند
همان‌هایی که اگر در جوابشان بگویید: " ممنون "، بر می دارند می گویند: ممنون که جواب " خوبی؟ " نیست
همان‌هایی که وقتی شروع به حرف زدن می کنند، بین " سلام، خوبی؟ " با جمله بعدی شان، کلی فاصله می‌افتد

فاصله ای که پر شده از حرف های تو که: نه خوب نیستم. که نمی دانم چه مرگم است، که حالم گرفته ست، که حواست به من هست؟، که باور کن دلم دارد می ترکد
و بعد چشم بازمی کنی و می بینی ساعت هاگذشته ، تو همه خوب نبودن هایت رابه او گفتی و او حالا،دوباره می پرسد
خوبی؟ و تو این بار،باخیال راحت میگویی:خوبم
این آدم ها

اگر ازاین آدم هادور وبرتان هست،یادتان باشدکه خودشان مدت هاست منتظر شنیدن یک" خوبی؟ "واقعی هستند

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بسم رب الشهداء و‌الصدیقین
سلام بر حسین و یارانش و سلام بر محسن عزیزم
میم، مثل حسین
چهل و دو روز پیش راهیِ سفرت کردم،سفری پر از خطر، اما پر از عشق
سفری که بازگشت از آن یا برگشتن بود یا ماندن
سفری که برگشتنش زندگی بود و ماندنش هم زندگی
اولی زندگی در دنیا و‌ دومی زندگی هم در دنیا و هم در آخرت،هر چه بود عشق بود و عشق

خودم هم ساکت را بستم و وسایلت را جمع کردم
از زیر قرآن ردت کردم
آخرین نگاهت هنوز پیش چشمانم هست
ای کاش بیشتر نگاهت کرده بودم، هم چشمانت را، هم قد و‌بالایت را، هم سرت را

راستش را بخواهی فکر نمی‌کردم این قدر پر سر و صدا شود رفتنت. نه فقط رفتنت، حتی آمدنت

عزیز دلم؛ دروغ چرا؟ خیلی دلم برایت تنگ شده است
میدانم که تو هم همین حس و حال را داشته ای
شب قبل از عملیات زنگ زدی و‌گفتی

دلتنگتان شده‌ام

آمدم بی تابی کنم....اما باز کربلا نگذاشت
آخرین دیدار رباب و همسرش

آمدم بی قراری کنم...اما، به یاد روضه حضرت رباب افتادم
روضه رباب خداحافظی اش فرق می کند
وداع آخرش فرق میکند
خودت هم قبول داری، اصلا رباب جنس غمش فرق می کند
رباب سر، همسرش را بریده دید. بالای نیزه دید
به دنبالش هم رفت. نمی دانم من هم سر، همسرم را می بینم یا نه؟! اما ، می‌دانم به اسارت نمی روم

همسر خوبم؛ اگر عشق به تو نبود آرامش من هم نبود
قبل از رفتنت به من گفتی
«صبور باش، بی تابی نکن، محکم باش، قوی باش، شیر زن باش»
من هم گوش کردم.عشق به تو مرا به این اطاعت رساند

محسن جان؛ سفیر امام حسین
خبر داری روز عرفه نزدیک است.نمی دانم امسال دعای عرفه را بیاد حاج احمد کاظمی بخوانم یا بیاد تو
چقدر زرنگ بودی و من تازه فهمیدم.عرفه، مسلم، حاج احمد، تو و شهادت
یک رازی پشت پرده هست که شما را بهم گره زده

می‌گفتی یک شهید را انتخاب کنید، باهم رفیق باشید و تا آخر هم با هم بمانید

گفتی زندگی ات را مدیون حاج احمد هستی
گفتی من سر این سفره نشسته ام و‌رزق شهادتم را هم از این سفره بر میدارم
تو حاج احمد را انتخاب کردی و حاج احمد هم تو را
مثل خودش هم رفتی؛ با عزت و سربلندی

همسر عزیز و پدر مهربان، این روزها حضورت را بیشتر از قبل احساس میکنم
به این باور رسیده ام که شهدا زنده اند
خودت که شاهد بودی
بعضی مواقع علی آقا، پسرمان گریه می کرد، خیلی بی تابی می کرد
خسته که می شدم با تو حرف می‌زدم و می گفتم
«محسنم، علی را چه کار کنم؟ خودت بیا»
تو می آمدی، چون علی آرام آرام می‌شد

می‌دانم که همیشه هم قرار است پیشمان باشی
اصلا خودمانی تر بگویم، زندگی جدیدی را شروع کرده ایم
مثل همه زندگی ها سختی هایی دارد، مشکلاتی دارد
اما، مهم این است که من فقط تو را دارم
این زندگی هم تفاوت هایی دارد، چون زندگی مان با بقیه فرق می کند، مثل همان روزها پیوند این زندگی آسمانی است

اما می‌دانم که باز برایم قرآن میخوانی، آن هم با ترجمه
کتاب خواندن هایمان ادامه دارد
گلستان شهدا هم که می‌رویم
مداحی هم برایم می کنی

یادت هست چقدر این شعر را دوست داشتی
منم باید برم...آره، برم سرم بره....آن قدر گفتی و‌خواندی و گریه کردی و به سینه زدی که آخر هم رفتی
هم خودت و هم سرت

راستی برایت نگفته ام، علی دیگر مثل قبل نیست

آرام تر شده ؛ انگار فهمیده که بابایش قرار است بیاید و هر روز باید سنگ مزار پدرش را ببوسد تا خود صورتت را
همین هم برایش کافی است

شب ها برایش قصه می گویم

یکی بود ، یکی نبود.پدری بود به نام محسن و ....با خودم قرار گذاشته ام هر شب یک داستان از تو برایش بگویم
موضوع های زیادی دارم
مثل، داستان روزهای گذشت و فداکاری ات در اردوهای جهادی
داستان عروس و دامادهایی که زندگی شان با عکس تو شروع شد
داستان فرزندی بنام امیر حسین که مادرش نامش را تغییر داد و شد محسن
داستان مشکلاتی که به واسطه متوسل شدن به تو حل شد
داستان مرد بودنت، نه ببخشید شیر مرد بودنت

قصه ها را برایش می گویم تا بزرگ شود، مرد شود، جهادگر شود، ولایتی شود، پاسدار شود، شهید شود و مثل تو شود

محسن دوست داشتنی ام؛ چه انقلابی به پا کرده ای؟
ببین.دنیا را زیر و رو کرده ای
دل ها را تکان داده ای
نه فقط در دنیای مجازی بیا و ببین برایت چکار کردند
برای آمدنت هم سنگ تمام می‌گذارند
رهبرمان هم گفتند
«محسن حججی، حجت بر همگان شد»

همسر مهربانم؛ بگذار از سکوت این شب ها هم برایت بگویم

با خودم فکر می کردم که اصلا مگر محسن من چند سال داشته؟ محسن جان، مرد من؛ جوان دهه هفتادی امروز علم اسلام افتاده است به دست تو، به نام تو

چگونه زندگی کرده ای، که خدا عاشقت شد. خدا که عاشقت شد تو را انتخاب کرد.وقتی خدا تو را خرید، اهل بیت هم به بازار آمدند
دوستت داشتند که تو هم عاشق آنها شده ای. عاشق که نه، اصلا تو مثل خودشان شده ای
دلنوشته هایت را خوانده ام. دوست دارم مثل حضرت علی اکبر در جوانی فدای اسلام بشوم...که شدی
می‌خواهم گوشه ای از مصائب حضرت زهرا (س) را بفهمم ....که فهمیدی

درد بازو  و پهلو را احساس کنم....که حس کردی
شهادت بی درد هم نمی‌خواهم. دوست دارم مثل ارباب بی کفن بی سر بشوم
بی کفن شدی، بی سر هم شدی

سر دادی و سردار شدی

مردانگی را در چشمانت دیدم وقتی که در دست آن ملعون وحشی اسیر بودی و پهلویت زخمی بود
ولی، تو ایستاده بودی
اصلا مگر می شود؟
اما نه، تعجب هم ندارد
از مادرت حضرت زهرا (س)به ارث برده ای
مظلومیت را هم از پدرت امیرالمومنین علیه السلام

با شنیدن نام تو، عاشورا برای من تکرار میشود
تکرار که نه، تجسم هم میشود.غریب گیر آوردنت

خنجر...پهلو...زخم...اسارت...تشنگی...‌رجز خوانی...خیمه...آتش... دود...سر جدا... بدن بی سر....روضه ام‌تکه تکه شده
هر کلمه ای خودش زیارت ناحیه مقدسه است
یک نفر بگوید مگر امروز، روز  عاشوراست

اما همسرم، نگران نباش. ما را به مجلس و‌ بزم شراب یزید نبردند
در حرم امام رضا علیه السلام برایت مجلس آبرومندانه ای گرفتند
همه این اتفاقات هم از همانجا شروع شد
حرم امام رضا علیه السلام ؛شب قدر. تقدیرات تو آنجا رقم خورد و چقدر هم زیبا

هنوز ادامه اش مانده
با آمدنت داری دلبری می‌کنی برای امام‌زمانت

محسن جان؛مرد من
در این مدت که نبودی ولی بودی اتفاقات زیادی افتاد
چقدر برایت حرف دارم
ناگفته هایی به اندازه تمام سالهای با هم بودنمان

تو هم بیا و‌برایم بگو
از لحظه لحظه شیرینی های این سفر

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
نامه همسر شهید محسن حججی

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نامه های عاشقانه | قسمت اول | شهید عباس دوران ◄

نامه های عاشقانه | قسمت دوم | محمدرضا ملک خواه ◄

نامه های عاشقانه | قسمت سوم | علی‌رضا اشرف گنجویی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت چهارم | روح اللَّه خمینی ◄

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

گاهی آدم نیاز دارد نفهمد
نیاز دارد میانِ کوچه های علی چپ ، لِی لِی بازی کند
نیاز دارد بستنی قیفی بخرد ، و بدون مراعات و ترس از قضاوت ها ، لیس بزند
یا گاهی روی جدول های کنار خیابان راه برود ،آدم نیاز دارد گاهی سر به هوا باشد ، بلند بلند بخندد
تا بغضش گرفت ؛ بزند زیرِ گریه و با مُشتَش پلک های خیسش را پاک کند ، درست شبیه کودکی اش

آدم است دیگر ! آمده تا برای خودش زندگی کند ، نه مردم
من نمی دانم ... کی می خواهیم یاد بگیریم آرمان هایمان را به این و آن تحمیل نکنیم ؟!؟
هرکس باید خودش باشد
دست از سرِ دیگران و زندگی شان برداریم
آنقدر حواسمان به رفتارهای این و آن بود
که یادمان رفت خودمان زندگی کنیم

^^^^^*^^^^^

حسین جان
تمام کوچه ها سیاه پوشِ تواند
دل ها را نمی دانم
فکر ها را نمی دانم
تو برای "شُهرت" نرفته بودی
تو رفتی تا انسانیت را بیدار کنی
تو یار می خواستی‌ ، نه عزادار
کاش لا اقل عزاداری هایمان بیش از این ها از سرِ دل می بود
شاید اگر بود
هیچ آدم بی پناهی نبود که شب های خود را توی کارتن صبح کند
یا کودکی ، که روی بالینِ سنگ ها بخوابد
یا انسانی که از گرسنگی و فقر بمیرد
عزاداری هایمان اگر واقعی بود
ریشه ی فقر را می خشکاندیم
ریشه ی ظلم را می سوزاندیم
و گرنه لعن کردنِ آدم هایی که چند صد سال پیش مرده اند ، راحت ترین کارِ دنیاست

oOoOoOoOoOoO

سلام آقای جانان
امشب می خوام از لب تشنگان بگم
از عزیز کرده ات
از جگر گوشه ی رباب
از تاج سر اکبر
از شهید کوچک
به به
چه شاهزاده ای
شش ماهه بودنش ششصد تا تیر است برای دشمن
از اسمش پیداش
علی
اصغر
علی کوچک
پس باید هم چو جدش باشد
پس باید تیر سه شعبه را تاب بیاورد
واااای
امان
چه کشیدی آقا
گلویت را با خون سیراب کردند
الهی بمیرم برایت
مادرت چه کشید
حسین چه کرد
چرا سر گردان بود در پشت خیمه ها
گهواره ات را چه کردند
علی کجا بود تا بغلت کند
رقیه کجا بود تابت بدهد تا آرام گیری
عباس کجا بود تا نازت را بکشد
ببین چقدر خار چشمشان بودی که
با تیر سه شعبه حمله می کنند
تو فقط تشنه بودی
می دانم
تو با یه قطره آب سیراب می شدی
می دانم
اما
نمی دانم که چرا با خون سیراب کردند
آقا جون
اگر این دنیا آبت ندادند
عیبی ندارد
فاطمه کنار حوض کوثر منتظرت می ماند


اصغریم سن پهلوان اکبرین هم زادیسان
سنه شاهزاده دیلر،شاه حسینین اوغلی سان

^^^^^*^^^^^
در سوگ جانان | قسمت اول ◄
در سوگ جانان | قسمت دوم ◄
در سوگ جانان | قسمت سوم ◄

 



^^^^^*^^^^^

عجیب این روز ها حال دلم بارانی ست
انگار یه چیزهای سر جایش قرار ندارد
یا شاید قرار است یه چیز هایی نباشد
هر چی که هست دلم را می لرزاند
چشمانم کم کم تار می بیند
می دانم که نم اشک در آنها وجود دارد
و دلم هم حال گریه
امروز حتی آسمان هم دل سیر گریه کرد
اما من هنوز در فکرم
در فکر جهادی بزرگ
در فکر آیین قدیمی
براستی حسین چه کرده با قلب های این مردمان
حتی نوزاد ۴ و ۵ ساله هم با شور دارد آماده می شود
نمی دانم گاهی با خود می گوییم
شاید این نوزاد نام رقیه یا علی اصغر را در بطن مادر شنیده است
که اینگونه درد هایشان را لمس می کند
قلمم نوای نوشتن برداشته است آقا
اما
از چه بنویسم
از کدام معرکه ی کوفیان و از کدامین تا کننده ی کمرت
از کدام درد های زینب بگویم
از خار پای رقیه و گوشواره ی شکسته اش
از نبرد اکبر و حجله ی قاسم ات
از حیای رباب و تشنگی اصغر
رخصت آقا
رخصت ده آقا
اول از وفای یار دیرین ات بنویسم
از برادر بی همتایت
از ابوالفضل العباست بنویسم
رخصت آقا
^^^^^*^^^^^

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

مهین خانم چهل سال است ازدواج کرده، سه دختر و یک پسر دارد.
داماد دارد، عروس دارد، چند تایی هم نوه دارد
خودش می گوید دانشگاه نرفته، اما انقدر خوب حرف می زند که گاهی شک می کنم راست بگوید
مهین خانم از آن زنهایی است که من از هم صحبتی با آنها لذت می برم
دیروز وقتی گفت
« تن دادن از آن اتفاقات سخت زندگی است »
سریع توی کیفم دنبال خودکار گشتم، دفترم را بیرون آوردم و جمله اش را یادداشت کردم، می دانستم اگر آن را ننویسم خیلی زود فراموشش می کنم
مهین خانم معتقد است خیلی از زنها مجبورند زندگی زناشوییشان را تحمل کنند چون گزینه ی دیگری جلوی رو ندارند

می گوید خودش هم چهل سال تحمل کرده، تن داده به زندگی که دوست نداشته. می گوید تن دادن از آن اتفاقات سخت زندگی است گاهی زندگی مجبورت می کند مسالمت آمیز با آن کنار بیایی و دم نزنی
پرچم سفیدت را تکان بدهی و سرنوشتت را بی کم و کاست قبول کنی

و آرزو کنی دخترانت سرنوشتی بهتر از تو داشته باشند

جورج اورول در کتاب
"روزهای برمه"
جمله ی خوبی دارد، نوشته آدم به فرض آن که تا آخر عمر تنها بماند و شریکی پیدا نکند، تحمل آن بسیار آسان تر است تا شب و روز با کسی سر و کار داشته باشد که حتی یکی از هزاران حرف او را نمی فهمد
نمی دانم مهین خانم درست می گوید یا جورج اورول